Die schoonfamilie van mij niet, en dat gevoel gaat ook noooooit meer komen. Dat noem ik dan niet ’het probleem in de ogen zien’ hoor. Ik werd door mijn ouders, leerkrachten of vrienden dan ook wel eens verdacht drugs te gebruiken, wat niet het geval is uiteraard. Het is niet dramatisch dat mijn eerstgeborene geen toekomstige Picasso wordt, maar ik het zette me wel aan het denken. Krijg ik hiervoor compensatie van de overheid? als het zo erg is dat het kind ermee gepest wordt, kan ik mij niet voorstellen dat er niet ook een medische onderbouwing mogelijk is. Ik merk dat ik bij daglicht, felle TV of waar dan ook waar veel licht aanwezig is, last krijg van een branderig gevoel. Zelfs gevoelens kwamen bij mij naar boven om met mijn kindje in mijn armen deze wereld te verlaten zodat we samen eindelijk rust zouden hebben, maar kan mijn familie dit niet aandoen. Ik wil zelf bepalen of ik mijn kind laat testen en/of vaccineren. Bijzondere bijstand is de beste tip die ik langs zag komen. Ik kan mij ook bijna niet herinneren dat ik haar heb zien kruipen. Feestjes of andere sociale settings waren helemaal een drama, dan kon ze urenlang aan mijn been vast zitten. Ze zat de meeste tijd op mijn heup. Dan wordt het mij te veel en komt het er vaak op neer dat ze uiteindelijk straf krijgt omdat ze nergens meer antwoord op geeft en me compleet negeert. “Is het een kwestie van niet willen, of niet kunnen?” vraagt een goeie vriendin me. Mijn eigen familie, mijn eigen ouders, daar ben ik mijn hele leven vertrouwd mee en die zijn dus echt familie. Ik betaal wel voor de opvang. Mijn oergevoel kwam boven en voelde met iedere vezel in mijn lijf dat ik mijn kind moet beschermen en besefte toen pas waarin ik in terecht was gekomen. Bijzondere bijstand sluit (over het algemeen) zorgkosten uit. Ik word boos, geen antwoord, ik troost haar, geen antwoord. En anderzijds, als een man echt een groot probleem heeft met agressiviteit, laat je hem toch al helemaal niet bij je kind??? Kwestie van niet willen, of niet kunnen? Mijn kind kan niet naar de kinderopvang omdat de groep/locatie is gesloten. Waarschijnlijk de slechtste oplossing, maar een jankende, krijsend kind kan ik niet langer dan 15 minuten naast mijn oor verdragen. Spelen, ik weet niet of dit voor alle kinderen met een verstoorde hechting geldt maar ik heb mijn kind nog nooit echt zien spelen. Dat maakt, dat je onzeker/niet zelfverzekerd bent. Een kind kan nog niet inzien, dat GEDRAG wordt afgekeurd, niet je persoon, niet je Zijn. Nee, de compensatie die de overheid gold alleen voor de periode dat de kinderopvang was gesloten op last van de overheid (16 maart – 8 juni 2020). Het leukste, fijnste, mooiste dat ik mij kon voorstellen was dat mijn kinderen met hun eigen vrienden ergens ver weg op vakantie zouden gaan, ook nog mijn auto willen lenen, en dan allemaal spannende (of niet spannende) dingen zouden gaan doen en meemaken die ik als ouder niet zou mogen, nee, niet eens zou willen weten. Dus als iemand van mijn schoonfamilie zich als familie over mijn kind ontfermt, voelt dat voor mij alsof een buitenstaander zich aan het opdringen is. Is het erg dat mijn kind niet goed kan tekenen en hoe kan ik hem stimuleren het wel (graag) te doen? “Ik zie mijn kinderen al zo weinig.” ... Ik was bij dit gesprek niet bij en kan mijzelf niet verdedigen of verantwoorden. Als ik mijn man door een moeilijke periode kan helpen door even de zorg voor mijn kindje alleen te doen, doe ik dat gewoon hoor. 7. Dat idee van "ik deug niet" (een negatief zelfbeeld) gaat door je jeugd heen met je mee en kleurt al je ervaringen.
Call Me Whenever Juice Wrld, Litecoin Price Zar, Brick Veneer Tiles, 83 Butterfat Butter, Hyperion Road Stourbridge Postcode, Wat Simboliseer Die Koringare,